അലകടലാമെന് മനസ്സില് നീയിന്ന് നനുത്ത സൌഹൃദമഴയായ് പെയ്യുന്നു നിനവിലിന്നതിന് മധു കിനിയുന്നു അതെന്റെ ജീവനില് പടര്ന്നലിയുന്നു കരുണയറ്റൊരീ ജഗത്തിലോരോരോ നിമിഷവുമെണ്ണി കഴിഞ്ഞിടുമ്പോഴും തണുത്തൊരു കാറ്റായ് മനസ്സില് വീശും നിന് പ്രിയതരം സ്മൃതി , ഒരേയൊരാശ്വാസം തിരക്കുകള്ക്കെന്നെ സ്വയമര്പ്പിച്ചു ഞാന് ഋതു ഭേദങ്ങളുമറിയാതെ പോകെ കവിതയായി നീ വരുമെന്നോര്മ്മയില് മധുരബാല്യത്തെ തിരിച്ചു തന്നീടാന് മറക്കുവാനാവില്ലൊരിക്കലും തപ്ത- മനസ്സിനെയാറ്റും പ്രിയ വചസ്സുമായ് ഇനിയ സൌഹൃദച്ചിരി പൊഴിച്ചിടും നറുനിലാ മുഖം, കിനാവു മാത്രമോ അലപോല് ദു:ഖങ്ങള് അവസാനിക്കാതെ ഉയിരിന് തീരത്തേക്കടുത്തിടുമ്പോഴും മനസ്സില് നീ പെയ്വൂ പ്രിയസ്മൃതികള് തന് മഴ; അതെന് വാഴ്വിന് ലയമായ്ത്തീരുന്നു
നല്ല അർത്ഥമുള്ള കവിത. ഇനിയും എഴുതൂ.
ReplyDeleteആശംസകൾ :)
പിന്നെ, ഈ ബ്ലോഗിലെ comment verification ഓഫ് ചെയ്യണം. ഇല്ലെങ്കിൽ കമന്റ് കിട്ടുന്നത് കുറയും. പ്രൊഫൈലിൽ പോയി ചെയ്താൽ മതി.
നന്ദി.പണ്ട് കോളേജില് പഠിക്കുന്ന കാലത്ത് എഴുതിയതാണ് ,2003 ല് .പരീക്ഷണാര്ത്ഥം പോസ്റ്റ് ചെയ്തതാണ് .
ReplyDeleteവളരെ നന്നായിട്ടുണ്ട് സമിത.
ReplyDeleteഅഭിനന്ദനങ്ങൾ!
ബ്ലോഗ് സെറ്റിംഗിനെപ്പറ്റി കൂടുതൽ ടിപ്പുകൾ ആവശ്യമുണ്ടെങ്കിൽ അറിയിക്കൂ.
പറഞ്ഞു തരാം.
ഇതു 2003 ല് കോളേജിലെ ആര്ട്സിന് എഴുതിയതായിരുന്നു സര് .
ReplyDelete