എന്റെ ഗ്രാമം

എങ്ങനെ  മറക്കേണ്ടു  ഞാന്  നിന്നെ                                      വെണ്ണിലാവില്  ചിരിക്കും  പുഴയെ                                       പൊന്നുരുക്കിയൊഴിക്കുന്ന  സന്ധ്യ                                                         വന്നു പോകുന്ന  വേനല്ക്കിനാവില്                                       പുഴ  കടന്നോടിയെത്തിയെന്  വീട്ടിന്                                    കതകില്  മുട്ടുന്ന  വേനല്മഴയെ                                               പുഴയിലോളങ്ങള്  പോലെ  കണ്മുന്നില്                                          ഒഴുകി  മാഞ്ഞൊരെന്  ബാല്യകാലത്തെ                                  ഭാവനയ്ക്കു  ചിറകു  വിടര്ത്താന്                                               അതിരു  കാണാത്തൊരാകാശമേകി                                             കഥയിലോരോന്നിലും   വന്നു  നീയെ-                                    ന്നുയിരില്  രാജ്യവും  രാജാവുമായി                                          സ്വപ്നമായ്  പരമാര്ത്ഥമായും  നീ                                             സ്വച്ഛമായൊഴുകും  കാലമായ്  നീ                                         എന്നുമെന്  കാമനയ്ക്കുണര്വേകും                                                               നിത്യ സാന്നിധ്യമായ്  നിന്  സ്മൃതികള്                                 നില്പ്പു  ജീവന്റെ  ജീവനായ്  നീ,യെന് -                               നഷ്ടസ്വപ്നമായ്   എന് പ്രിയ ഗ്രാമം.                                            എത്ര  രാവും പകലും  വരഞ്ഞൂ                                                   വര്ണ്ണ ചിത്രങ്ങളെന്  സ്മൃതിത്താളില്                                           വന്നു പോം  ഋതുവോരോന്നു,  മെന്നാ-                                                             ലോര്മ്മയില്  നീ  വസന്തര്ത്തുവെന്നും.